Cotopaxi

Donderdag 13-6

Reisdag van Quito naar Cotopaxi NP

Vanochtend na het ontbijt gaan we voor vertrek toch nog even met de Teleferico (de kabelbaan) omhoog om het uitzicht over de stad en het achterland vanaf 4050 meter te bekijken. Het is wel een bewolkte dag maar we willen het toch even zien. De heenrit met de taxi door de ochtendspits is geen pretje, de dieselwalmen van de vele bussen zijn zwarter dan roetveegpieten.

Om 0900 met de eerste gondel omhoog en het moet gezegd, het uitzicht is ondanks de bewolking best spectaculair. Ademloos ben je op deze hoogte sowieso...Het achterland met uitzicht op diverse vulkaantoppen (oa de Cotopaxi 5897m) lukt vandaag maar matig, teveel bewolking. Maar goed toch een aardig beeldvan de uitgestrektheid van Quito maar het wordt tijd om de natuur in te gaan. Taxirit terug gaat stuk vlotter. We drinken nog een lekkere Espresso Machiato, checken uit en pakken de taxi naar het busstation Quitumbe waar de bussen richting het zuiden vertrekken. Na 45 minuten (in NL ben je dan ruim in Den Bosch) arriveren we op een zeer modern busstation, we vinden de bolleteria al snel en kopen een kaartje richting Latacunga. Daar moeten we niet heen want we moeten onderweg uitstappen bij kilometerpaal 320 en het bord ‘Cuella de Luna’ (nek van de maan - verwijst naar Cotopaxi vulkaan) daar worden we opgehaald. Vlug,vlug want de bus vertrekt over vijf minuten. 

We zitten nauwelijks en de bus vertrekt. We laten de bijrijder zien waar we uit moeten stappen...si, si!

Zo’n regionale bus is wel een belevenis; zolang de bus in de bewoonde wereld is probeert de bijrijder nog passagiers aan boord te krijgen dus het aantal stops is best nog talrijk. En dan niet te vergeten: om de haverklap stappen er verkopers van drankjes, ijsjes, chocola en heel veel andere andere artikelen aan boord en proberen wat te slijten. Deze keer doen we mee en kopen twee zakjes chips want een lunch zit er vandaag niet in. 

Ondertussen de hacienda ook even gebeld dat we onderweg zijn zodat Adrian ons kan oppikken langs de Carretera Panamericana (een netwerk van wegen die loopt van Fairbanks Alaska tot Vuurland in Argentinië).

De bus heeft uiteindelijk lekker de vaart erin, bij een tolstation vragen we nog even of ze begrepen hebben waar we eruit moeten...si, si....En je voelt het al aankomen; si, si was eigenlijk no, no. 

Op de site van de hacienda was een aantal aanwijzingen in fotovorm geplaatst over de uitstapplaats. We zien terwijl de bus met volle vaart doorrijdt het bord met ‘Cuello de Luna’....we schieten naar voren en manen de chauffeur te stoppen en gelukkig dat doet hij. Geen excuus en daar staan we dan bij een tankstation, zo’n 500 meter voorbij het meetingpoint. We bellen Adrian en die staat binnen 5 minuten bij ons...dat valt dus mee. 

Met de jeep rijden we een stuk het achterland in naar Cuello de Luno een haciënda waar we een aantal dagen verblijven om de omgeving te bekijken, helaas is het vandaag bewolkt en fris dus nog weinig te zien van de omgeving en meer specifiek de vulkaan Cotopaxi. Heerlijk om even uit de drukte van de stad te zijn en in de natuur. De groene flanken doen Zwiters aan, en je vergeet maar zo dat je op 2300 meter zit. We zijn de enige gasten en worden hartelijk begroet door 2 grote Sint Bernhards! We hebben een mooie grote kamer met kacheltje en houtkachel, heerlijke dekbedden én elektrische deken! Ja, ja, het kan hier koud worden en zijn. De rest van de middag brengen we door in de gemeenschappelijke ruimte, lezen, bakkie koffie, biertje bij de open haard. Heerlijk even bijkomen van de drukte van de stad. Met Adrian spreken we af dat we morgen naar het nationaal park Cotopaxi willen, hij gaat mee als onze gids. We hopen wel op wat beter weer, maar de natuur laat zich niet regelen, dus we zullen zien. Na het heerlijke huisgemaakte 3-gangen avondeten, nestelen we ons op onze warme kamer met de houtkachel aan. Wie maakt ons wat, om maar op met de kou!

Vrijdag Cotopaxi NP

Lekker geslapen en na een heerlijk ontbijt gaan we richting Cotopaxi NP, helaas is het nog wel helemaal bewolkt. Dus waarschijnlijk krijgen we vandaag de vulkaan mét gletsjer waarna dit park is genoemd helaas niet te zien. Eerst stoppen we bij een klein meer waar je om heen kan wandelen, zo kunnen we ook gelijk testen hoe het met onze conditie is op deze hoogte (3000 meter). We zien wat watervogels en kleine bloemen die hier op deze hoogte nu in bloei staan. Af en toe valt er wat regen maar we stappen dapper door. Adrian vertelt wat over het leven hier in de bergen, en de verschillende bloemsoorten. Ook groeien hier veel soorten (sier)grassen. Na 1 uur zijn we rond en we voelen ons goed en besluiten dan toch naar de vulkaan te rijden. Er is een parkeerplaats op 4650 meter, waarvan je dan 250 meter kan klimmen naar een berghut op 4850 meter. Vanaf hier starten de ‘nacht’wandelingen de vulkaan op (8uur) als het mee zit zie je dan de zon opkomen. Dat geloven we wel, iets te veel van het goede voor ons. Wij vinden de wandeling naar de berghut prima en zeker met dit weer. Op de parkeerplaats aangekomen waait het echt heel hard en de miezer is omgeslagen in ijsregen. Niet helemaal wat we verwacht en zeker niet gehoopt hadden maar het is wat het is. De wandeling is dan maar 250 meter omhoog maar op deze hoogte duurt het maar zo 1 uur. We starten redelijk opgewekt maar vooral José heeft wel wat moeite, niet zo zeer met het lopen maar vooral met de klimatologische omstandigheden. Veel te koud en te nat, maar ook nu weer geven we niet op en lopen door. We beginnen natuurlijk veel te snel en al gauw moeten we het tempo aanpassen naar stapje voor stapje omhoog. Na ruim een uur zijn we er, nat en koud maar trots dat we het hebben gered. Aan dit tochtje zullen we nog vaak terugdenken, vermoeden we maar zo! Binnen in de hut zitten nog meer dappere dodo’s bij te komen van de wandeling. Geen kachels maar wel warme thee of choco. Vanaf hier kan je nog verder omhoog naar de rand van de gletsjer, maar er is niets te zien vandaag en de ijsregen en wind doen ons besluiten om dat maar niet te doen. We rusten wat uit en vinden onszelf toch wel kanjers dat we dit gedaan hebben en blijkbaar hebben we een goede conditie want na een 10 minuten is de ademhaling en hartslag weer op orde. De terugtocht is een makkie, wind mee, ‘rennen’ we bijna naar beneden binnen 15 minuten bij de auto. Gauw de natte jas uit en in de beschutting van de auto nuttigen we onze meegebrachte lunchbox. We rijden terug naar Cuello de Luna en heel voorzichtig zien we wat opklaringen én we zijn al heel blij als we een kleine glimp van de vulkaan te zien krijgen (snel een video shotje en foto voordat het voorbij is). Lekker onder de warme douche, droge kleren aan en een biertje! Hoe gek het wellicht ook klinkt we hebben wel genoten van vandaag, de natuur is hier prachtig en deze weersomstandigheden geven ook een extra sfeer. Altijd goede reisverhalen als het extreem is, nietwaar! 

Zaterdag Quilotoa 

Vandaag met Adrian op pad naar de vulkaankrater Quilotoa met een prachtig meer dat is ontstaan na de laatste uitbarsting bijna 10.000 jaar geleden. 

Het weer is een stuk aangenamer dan gisteren en het moet gezegd met een zonnetje zo nu en dan ziet de wereld er toch anders uit. Wolken en zon wisselen elkaar snel af en het weer kan ook zomaar omslaan dus we genieten extra van de mooie momenten.

Op de heenweg doe we de lokale markt van Zumbahua even aan. Leuke kleine regionale markt nauwelijks toeristen dus ook wij hebben bekijks.

De verdere route gaat door een prachtig Andes natuur en wat opvalt is dat alles hier op grote hoogte nog zo groen is. Hier worden veel aardappels en uien geteeld. Zelfs op de steilste hellingen zien we nog aardappelveldjes, oogsten zal een hele toer zijn!

Dan komen we aan bij Quilotoa en vergapen ons aan het prachtige uitzicht over de krater. Het meer is meer dan een kilometer in doorsnee en het diepste punt is 120 meter. Het meer wordt gevuld door regenwater en heeft geen in- of uitgang. Aan de randen kun je soms wat heet water zien opborrelen vanuit de diepte van de vulkaan.

We beginnen onze afdaling naar het meer, over een lengte van 1,7km dalen we zo’n 500 meter en dat betekent straks ook weer omhoog...We beginnen op 3875 meter en dalen af naar ongeveer 3400.

Eenmaal beneden nemen we wat rust aan het strandje en zien de eerste wolken de krater inzakken. Goed nieuws voor de terugtocht, geen zon en dus niet zo warm. We beginnen de klim omhoog en weerstaan de verleiding om op een paard of ezel in te zetten. We gaan het zelf doen en het valt ons best wel zwaar, José gaat wat vlotter als Cock maar na ruim een uur met de nodig korte pauzes zijn we weer terug. Het lunchpakket nuttigen we weer in de auto en moe maar voldaan gaan we terug naar Cuello de Luna. Mooie dag gehad.

Zondag. Reisdag naar Baños.

We hebben heerlijk geslapen, bijna 12 uur...Om 0800 schrikken we wakker. Bij het ontbijt hakken we de knoop door. Het weer hier in Cotopaxi is nog niet je van het dus gaan we verderop richting Baños. Adrian brengt ons naar de weg en legt ons uit welke bussen we kunnen aanhouden om daar te komen. Binnen 20 minuten zitten we in de bus en gaan onderweg.

Het is nu 1700 en op ons nieuwe adres, Hosteleria Islas de Baños, maken we dit verslag af en plaatsen het. Internet hier is prima!

Nog bijna twee weken te gaan......