Alausí en omgeving

Baños watervallen

Baños is de toegang tot de jungle van Ecuador en is subtropisch. Het laatste stuk van de route zien we de begroeiing van de hellingen dus langzaam veranderen naar meer tropische begroeiing. We zakken ook af naar zo’n 1800 meter. Baños is ook een beetje toeristisch en van hier uit worden ook veel ‘fun’ uitstapjes gemaakt. Ziplinen op verschillende plekken hoog over woeste rivieren of gezekerd wandelen over een wat wankele brug. Schommelen of met een bakkie tussen 2 ijzeren draden richting de watervallen. Verder zijn hier thermische baden gevuld met vulkanisch water van verschillende temperaturen. Massages etc kunnen natuurlijk ook niet ontbreken. Kortom: voor ieder wat wils.

Baños stond niet per sé op ons lijstje maar gezien het mindere weer in Cotopaxi toch maar voor deze stop gekozen, het is wel lekker om even in wat warme temperaturen te zijn. Het is hier wel winter en in Baños betekent dat geen tot weinig zon en veel regen in de maanden juni, juli en augustus. Verder is het het hele jaar zonnig met af en toe een goede plensbui. Mmmmmmm......., duidelijke verkeerde tijd voor ons bezoek. Maar we willen morgen in ieder geval gaan voor een uitstapje langs de Ruta des Cacades (watervallen), er is keus uit 2 varianten, óf met de chivasbus (duidelijk voor de jongelui - gezellig met hele harde muziek en discolampen in een open bus). We zien ze hier voorbij rijden en wij zouden maar zo de gemiddelde leeftijd met een paar jaar op plussen. Maar er is ook een wat rustige bus met open dak en met gids die van alles toelicht. Dat lijkt ons beter dan 4 uur in de herrie... tja ook wij moeten toegeven dat we een dagje ouder worden! 

We gaan om 10.30 uur van start en sluiten aan bij een familie uit Amerika die hier over zijn ivm een bruiloft. Leuke mensen die af en toe wat vertalen want de gids spreekt alleen Spaans. Onze lessen komen soms wel van pas - maar het valt toch niet mee om het allemaal te volgen. Er is verder genoeg te zien en we treffen het, het is droog. Dak open en gaan. We stoppen bij een paar watervallen, allemaal verschillend qua grootte. Bij 3 stops is er ook een soort van pretparkje waar je verschillende activiteiten kan ondernemen. Bij de eerste stop laat iedereen het aan zich voorbij gaan, maar bij de 2e, Rio Blanco, gaan de jongelui van de familie toch ‘los’ en ziplinen over de rivier. Bij de 3e stop - waagt José zich dan toch maar in een ‘bakkie’ met een paar anderen, we ‘zweven’ een kilometer boven de rivier en eindigen bij de waterval. Zeer korte stop en weer terug, halverwege een korte stop en terug. Geinig!

De laatste stop is bij de waterval Pailón del Diablo, best toch wel een machtige waterval waar je bijna bij komt, wel via een 2-tal loopbruggen dus voor Cock maar een korte blik maar José houdt wel van een watervalletjes dus hop-hop naar beneden en filmen maar! Het blijft toch spectaculair om te zien. Al met al leuk uitstapje, maar morgen vertrekken we toch maar naar Alausí. Dus de plannen veranderen weer, maar dat is ook het voordeel van zo reizen, als het anders is dan verwacht zit je ook nergens vast. Alausí is vooral bekend vanwege Tren de Nariz, waarover later meer. Eerst nog even voor 2 nachtjes een onderkomen zoeken en met booking.com is dat tegenwoordig snel geregeld. Bustickets gekocht aan het loketje, tassie gepakt en morgen om 8.45 de bus naar Cuenca die stopt in Alausí.

Dinsdag 18 juni

Bij het ontwaken wordt onze keus om Baños te laten voor wat het is gerechtvaardigd: de regen komt met bakken uit de lucht en alles is grijs..

Op tijd aan het ontbijt (het beste dat we tot nu toe gehad hebben) met een korte taxirit naar het busstation voor de bus naar Alausí. Eerste deel van de reis weinig te zien, alles grijs en regenachtig. Later klaart het op en kunnen we wat zien van de omgeving. Zo rond 12.30 zijn we in Alausí, tenminste aan de rand van. De bus gaat niet het dorp in maar zet ons langs de weg af maar geen nood de taxi’s staan klaar en voor $2 staan we op de stoep van het Community Hostal, gerund door de lokale bevolking. Ze zijn pas een paar jaar open en het ziet er allemaal schoon en verzorgd uit. Koffie en thee zijn gratis en andere drankjes zelf pakken en noteren, afrekenen bij vertrek. Het dorpje spreekt ons direct aan en er is meer te doen dan alleen het treintochtje dus boeken we alvast maar een nachtje bij.

We verkennen het dorpje en even gekeken hoe het werkt met de treinkaartjes, vers fruitsapje gedronken, biertje en hapje eten dat was het wel. Morgenochtend gaan we met de trein van 08.00 zodat we ‘s middags nog wat anders kunnen doen.

Woensdag 19-6

Op tijd dus op en op tijd bij de kassa op het stationnetje. Rond het station is het al aardig druk en bij de kassa wacht ons een verrassing: nee de trein is niet volgeboekt maar vandaag is er een testrit met een ander traject dan gebruikelijk. Normaal gaat de trein zigzaggend op en af van de berg met de naam Nariz del Diablo (Duivelsneus) met een tussenstop in Sibambe waar de nog op traditionele wijze levende bevolking van alles laat zien over hun leefwijze, compleet met demonstraties en dans. Natuurlijk een toeristisch gebeuren maar best wel aardig. Vandaag echter gaat de trein echter niet terug vanaf Sibambe naarAlausí maar verder naar Huigra Chunchi. 

Wie meer wil weten over de aanleg en het traject van de trein verwijzen we graag naar Wikipedia of iets dergelijks. Zou voor nu te ver voeren. De reis is prachtig met fraaie uitzichten en spectaculaire dalingen, ogen te kort. De eerste daling naar Sibambe is 500 meter en naar Huigra nog eens 500 meter.

Richting Huigra verandert het landschap ook en wordt het meer sub-tropisch, heel bijzonder. Mooie trip, niet willen missen! Terug naar Alausí met de taxi (45 minuten) en kunnen we starten met onze tweede activiteit van vandaag: een wandeling van ruim 10 km (downhill) vanuit Tixán naar Alausí. 

Prachtig mooi, het is prima wandelweer, de route is goed aangegeven. Men zegt dat de tocht zo’n vier uur in beslag neemt maar wij doen het rustig aan en zijn in drie uur weer terug. Wel een biertje verdient!

Nog even werkoverleg voor de dag van morgen, hapje eten en lekker vermoeid naar bed.

 Donderdag 20-6

Voor vandaag hadden we twee opties: José wilde graag naar de fameuze en één van de grootste markten van Ecuador in Guamote en dan niet ingezet als toeristenfuik maar origineel. Cock had de voorkeur voor een bezoek aan de meren van Ozogoche. 

Uiteindelijk hebben we beide gezien. Met gids Victor gaan we op pad naar Het nationale park Sangay, 1,5 uur rijden omhoog naar 3400 meter. In eerste instantie is het weer vriendelijk maar naar mate we hoger komen gaat het harder en harder waaien en droog blijft het ook niet, helaas. Schrale troost Victor had hier ook niet op gerekend want heeft geen regenjas bij zich. Wij wel maar hij heeft handschoenen en die hebben wij weer niet. Vanaf de parkeerplaats vlakbij één van de meren gaan we via een modderig pad richting de meren. Na 20 minuten besluiten we toch maar terug te gaan er is geen lol aan. Terug bij de auto klaart het toch even op en kunnen wat van de omgeving zien en de vergezichten zijn ook onder deze omstandigheden mooi. 

En zo besluiten we nu er toch tijd is ook nog naar de markt van Guamote te gaan. Is niet zover van de uitgang van park dus goed te doen. De markt strekt zich uit over bijna alle straten van het dorp en wij hebben veel bekijks. Zeker Cock die is twee tot drie koppen langer dan de Ecuadorianen. Geen andere toeristen dus inderdaad authentiek. Cock’s horloge batterijtje moet worden vervangen en dat zou volgende week op de Vredenburg markt kunnen maar dat kan hier ook! Dus zo gezegd zo gedaan. 

Terug in Alausí hebben we het met Victor nog even over het dilemma over de laatste week van onze reis. We zijn door het mindere weer al ver zuidelijk en het enige wat nog het bezoeken waard is in de stad Cuenca maar daar kun je je ook niet een hele week vermaken. Ook al omdat het daar ook niet veel warmer is dan een graad of 15/16. Het geeft ons de overweging om via Guayaguil naar de kust te reizen. Het is daar in ieder geval minimaal 25 graden maar zon kan niet worden gegarandeerd. 

En zo besloten we om vrijdag vanuit Alausi met de de bus (4 uur) naar Guayaguil te reizen en vervolgens in nog eens bijna 5 uur bus en taxi naar Finca Punta Ayambe te reizen en vanuit daar komt dit reisverslag. Ontbijt net achter de kiezen en de regen komt met bakken uit de hemel.....