De laatste

Ayambe - Salina 2 verschillende ‘strandbestemmingen’

Finca Punta Ayambe ziet er bij daglicht prachtig uit. Het is gelegen in de uitlopers van de tropische begroeing die hier bijna op het strand eindigt. De bungalowtjes zijn op verschillende hoogtes gelegen én we hebben uitzicht op de Grote oceaan. Het hoofdgebouw ligt nog hoger en we moeten dus wel wat treden op en af, maar dat is goed voor de beweging. Zoals gezegd zaterdagochtend regende het, dus rustig aan opstarten, ontbijten en wat lezen. Als het droog is, maken we een strandwandeling naar het verderop gelegen Las Tunas en weer terug. De dorpjes zijn klein en echt Ecuodoriaans, met kleine eenvoudige huisjes en wat winkeltjes en wat eenvoudige hostels. In het hoogseizoen, van december tm april, kan het hier behoorlijk druk zijn, nu is het rustig en wat buitenlandse en Eucodoriaanse toeristen. Deze plaatsen staan vooral bekend om het surfen en zo’n sfeertje hangt er ook. Na terugkomst in Ayampe eten we een lekker taartje in café The Barn, met een vers sapje. We wandelen weer terug naar ons onderkomen en o ja, tijdens de strandwandeling zagen we een bultrug walvis vrolijk uit het water springen. Het is nu het begin van het seizoen waarop de dieren hier paren en hun jongen krijgen, voordat ze later in het jaar weer richting Antartica gaan. Blijft toch een bijzonder gezicht! Hapje eten en lekker slapen met het geruis van de golven op de achtergrond.....

Zondag op pad naar Porto Lopez een wat groter dorp in noordelijke richting. Als we op de bus staan te wachten (altijd maar afwachten wanneer er een komt, al rijden ze wel regelmatig) stopt er een taxi met één passagier die ons uitnodigt om voor één dollar p.p. mee te rijden. Goeie deal want de bus kost met z’n tweeën 1,50. Dus voor 50 cent comfortabeler en sneller in Porto Lopez.

Dit dorp wordt ook wel Pueblo de barro genoemd tijdens deze maanden. Barro is modder en zo zien alle straten er inderdaad ook uit.... Vanaf de hoofdweg richting zee waar een aardige wandelpromenade (Malecón in het Spaans) is aangelegd. Aan de promenade een en al reisbureautjes, restaurantjes en souveniershops en barretjes op het strand. In het hoogseizoen, december tm mei moet het hier vol toeristen zijn maar daar is nu geen sprake van. Lang niet alles is ook open maar voldoende vertier. De reisbureautjes prijzen allemaal dezelfde tourtjes aan: whalewatching (het seizoen is dit weekend officieel geopend), vistrips en bezoek aan het nationaal park Machalilla. Dit park bestaat uit een kuststrook en tropisch regenwoud. We laten ons niks aanpraten, kijken wat rond, drinken een lekker sapje op het strand en gaan met de bus terug naar Ayampe. 

Voor maandag plannen we een bezoekje aan het strand Los Freitas, onderdeel van het genoemde NP. Erheen eerst met bus naar Porto Lopez, maar wordt opnieuw een taxishare, en vanuit PL met een taxi naar het park. De paspoorten zijn mee want bij de ingang van het park moet je worden geregistreerd, dat is overal in Ecuador trouwens zo. 

De taxi zet ons af vlakbij het stranden het is er best druk, wij hadden rustig strand verwacht waar je wat kunt wandelen enzo maar dat valt beetje tegen, het strand is prachtig gelegen en er is een mooi uitzichtpunt (240 meter omhoog klimmen) maar verder kun je er niet zoveel, dus met een uurtje nemen weer de taxi terug naar Porto Lopez, overwegen nog een stop bij Aqua blanca in het park maar zien daar van af, effe geen zin.

De bus naar Ayampe laat bijna een uur op zich wachten en taxi’s zijn ook nergens te bekennen. Toch geen landelijke staking vanwege de pensioenleeftijd? 

Vanaf ons balkon, in de hangmat, relaxen we de dag verder uit en beslissen morgen te verkassen naar Salinas en gokken erop dat we daar nog een paar dagen lekker van het zonnetje op het strand kunnen genieten. We zoeken op internet een onderkomen en dat wordt hotel Casablanca aan de boulevard/strand. Manuel (de manager van de finca) belt even voor ons om te reserveren. Ook weer geregeld.

Dinsdag.

Met de bus naar Salinas met een overstap in Santa Elena. De bus volgt de route langs de kust de zogenaamde Ruta del Sol maar vooralsnog klopt dat niet. Maar eenmaal op het schiereiland wordt het weer vriendelijker en zonniger. En eerlijk gezegd zijn we daar wel blij mee want de grijze wolkendeken zijn we nu wel zat. Salinas wordt ook wel Miami van Eucador genoemd. Een lang strand met een boulevard waar zich behalve hotels grote gebouwen staan. In die gebouwen appartementen voor de ‘happy few’, schatten we zo in. De omgeving is vlak en droog en lijkt helemaal niet op wat de afgelopen weken hebben gezien. Het is geen hoogseizoen maar er zijn zeker wel wat toeristen, voornamelijk Ecuadoraans.

En dan is het nu vrijdagmiddag

Tja en wat valt er verder te vertellen over de afgelopen dagen. Eigenlijk niets bijzonders, lekker genoten van paar stranddagen, op tijd een biertje of cocktailtje en een hapje eten. 

Vanochtend nog wel even de toerist uitgehangen en het plaatselijke toeristentreintje van het meest westelijke puntje van Ecuador geweest. Een mooi uitzichtpunt, groep zeeleeuwen en in de verte springende bultruggen, leuk uitje, moet je toch even gezien hebben!

Nu nog paar uurtjes op het strand, straks inpakken en morgen de reisdag naar huis: van Salinas met de bus naar Santa Elena (50km) dan met bus naar Guayaquil (180 km) en aansluitend (18.40) met de KL0751 naar Amsterdam (9851 km).

En zo komt er weer een eind aan deze reis; Galapagos was zeker hét hoogtepunt, maar ook het vaste land heeft ons met zijn verschillende landschappen en natuur verrast. Wel bijzonder een land waar je in principe in een dag vanuit de jungle over de Andes naar het strand zou kunnen! 

We vonden het leuk dat jullie ook deze keer weer met ons meegereisd zijn, dank voor jullie reacties en we zien jullie gauw weer in Nederland.

Hasta luego!