Cataratas del Iguazú

Woensdag 4 december, Puerto Iguazú.
Moment van schrijven: aan het zwembad, maar voordat we onze belevenissen hier aan de iPad toe vertrouwen eerst nog de familieBBQ bij Carlos. Nou dat was zoals je je dat voorstelt. Lange tafels vol met eten en drinken. Geit geslacht en op het rooster boven de gloeiende houtskool. Veel familie en vrienden die binnen komen druppelen. Eerst Paula feliciteren en dan ons begroeten, soms met zoen en omhelzing. Carlos zit erbij als de trotse Padre del familias en moeder regelt het eten. De man van Paula heeft het vlees onder zijn hoede. Wij zitten erbij en zijn zo min of meer onderdeel van dit familiefeest. Regelmatig wordt het vlees uitgedeeld en het moet gezegd, het smaakt heerlijk! Wijntje erbij, helemaal prima. Leuk om dit zo onverwachts mee te maken. Rond 4 uur nemen we afscheid en vertrekken richting het vliegveld van Salta. Om 20.40 uur vertrekt onze vlucht en landen om 22.40 uur in Puerto Iguazú. Hoewel het al donker is merken we door de tropische geluiden en de vochtige atmosfeer dat we alweer in een hele andere omgeving zijn beland.
Hier staat alles in het teken van de Cataratas (watervallen). We besluiten om eerst de Argentijnse zijde te bezoeken en dan morgen de Braziliaanse.
De bus brengt ons naar de ingang van het park. Aan deze kant kun je verschillende wandelingen maken, boven langs de watervallen, onder langs de watervallen enz. Een treintje brengt je naar de verst gelegen Garanta del Diablo (duivels keel). Daar aangekomen begrijp je meteen waarom deze zo heet. Breed, groots, donderend raast het water hier naar beneden. Spectaculair, overweldigend, overdonderd door zoveel waterspektakel! Het is ook ietwat vochtig en de nevelwolken stijgen ver omhoog.
Je raakt hier alweer niet uitgekeken overal waar je loopt watervallen, van verschillen formaat en constant bulderende geluid van dat neerstortende water! Dan weer zie je het kletterende water van bovenaf dan weer van onderaf.
Om ook wat "fun" toe te voegen aan deze dag, maken we een ritje met een Zodiac, die tot onder de watervallen gaat. Als we naar de opstapplaats lopen, komen de mensen ons tegemoet, ze zijn nat tot op het bot, maar hebben allemaal een greins van oor tot oor op hun gezicht. We hebben onze poncho's mee, en trekken zoveel als mogelijk uit. Alles is toch al behoorlijk vochtig, dus veel maakt het niet meer uit maar de schoenen houden we graag droog. Het is een spectaculair tochtje en door de kracht van het opspattende water valt het niet mee om je ogen open te houden om te zien waar je naar toe gaat. Het geeft een beetje het gevoel alsof je in een rollercoaster zit. Leuk, fun, lachen!
Aan het eind van de dag terug bij het hotel, even relaxen een het zwembad en face-timen met broer Paul. Ja de techniek staat voor niets, leuk om even op deze manier contact te hebben.
De volgende dag oversteek naar Brazilië met stempels en al in ons paspoort bij de grensovergangen. Vanaf deze kant heb je meer totaaloverzicht, zo lezen we in de LP, nu dat willen we dan ook zien.
Hier brengt een bus ons naar het startpunt. En ja hoor, BAM, daar zijn ze! Inderdaad vanaf hier compleet zicht op de verschillende groepen watervallen. Het water is wel veel bruiner dan gisteren, het heeft blijkbaar veel geregend en dan wordt het slib uit de rivieren van ver uit het regenwoud meegevoerd.
Langs de paden heb je steeds weer ander zicht, ook hier voel je constant de nevel van het opspattende water. Aan het eind kun je via een loopbrug over het water tot vlakbij komen, poncho aan en gaan! Het water kan hier zo hoog komen dat de loopbrug helemaal onder water staat. Op de brug moet je tegen de kracht van het neerstortende water oplopen. Het plateau eindigt net boven de volgende stroom naar beneden. Gaaf!
Dan nog met een lift naar boven zodat je zicht hebt van boven en op de toestromende, kolkende rivier.
Ongelooflijk dat al dit water hier continue blijft stromen. Soms denk je, straks zet iemand de kraan uit en morgen weer aan.
Om een idee te geven nog wat cijfers: Iguazú bestaat uit meer dan 250 watervallen die zich over een afstand van enkele kilometers naar beneden storten; de grootste is de Gaganta del Diablo waar 1800 kubieke meter water p/seconde in een halve cirkel van 3km van rotsen in een kolkende rivierkloof 70 meter naar beneden stort.
En geloof ons het ziet er nog indrukwekkender uit dan op de foto's!
Vandaag een rustig dagje bij het zwembad, vanmiddag om 15.00 uur gaan we met de bus naar BA (een rit van 18 uur).

Adios amigos.